Kennelhoest

Kennelhoest is een ontsteking van de keel en de luchtpijp met als belangrijkste verschijnsel een droge schraaphoest, die door de eigenaar van een hond vaak wordt omschreven ‘alsof de hond een graatje in zijn keel heeft’. Daar wordt ook meestal wat slijm mee opgehoest, gevolgd door kokhalzen. De hond is meestal niet algemeen ziek. 

 

Het hoesten kan in de loop van enkele weken vanzelf over gaan, maar er kunnen ook complicaties optreden zoals bronchitis of longontsteking. Bij erg jonge dieren, oudere dieren of dieren met een verminderde weerstand kan kennelhoest zich al in de beginfase door koorts en door het stoppen met eten en drinken tot een ernstig ziektebeeld ontwikkelen.

 

Besmetting

De meest voorkomende verwekkers van kennelhoest zijn een para-influenzavirus en Bordetella bronchiseptica bacterie. Verminderde weerstand, stress, veel blaffen of een hogere infectiedruk (veel honden bij elkaar) verhogen de kans op verspreiding en aanslaan van de infectie. De naam kennelhoest is dan ook ontstaan doordat de ziekte zich vooral laat zien op plaatsen waar veel honden dicht bij elkaar leven, zoals bijvoorbeeld in een pension het geval is. Ook kan de infectie op straat, op de puppycursus en op het uitlaatveldje van hond tot hond worden doorgegeven. De ziekte wordt verspreid door deeltjes die bij het hoesten worden rond gesproeid en door opgegeven slijm. Een hoestende hond moet dus bij andere honden vandaan gehouden worden om verspreiding te voorkomen. Houd er rekening mee dat besmetting ook via mensenhanden of kleding kan plaats vinden. Ga er altijd van uit dat de infectiekans zeker blijft bestaan zolang de hond hoest.

 

Symptomen

Kennelhoest is te verdelen in twee soorten: de milde vorm en de heftige vorm. Beide vormen vinden plaats in de luchtpijp, neusholte, de bronchiën en het strottenhoofd van de hond.

Bij de milde vorm zien we:

• droog kuchje;
• niezen;
• neusuitvloeiing;
• tranende ogen.

Kennelhoest symptomen kunnen in de milde vorm 10 tot 14 dagen aanhouden. In deze periode is het van belang dat de hond rustig aan doet.

 

Bij de heftige vorm zien we:

• natte hoestbuien (ophoesten van slijm);
• kokhalzen en braken;
• benauwdheid;
• koorts;
• weinig eetlust;
• rusteloosheid;
• pijn bij bewegen.

 

Diagnose

Klinisch beeld.

 

Behandeling

Bij milde hoestklachten zonder algeheel ziek zijn bij volwassen dieren kan kennelhoest met alleen rust en zonodig een kinder-hoestdrankje genezen. Bij ergere hoestklachten, bij verschijnselen van algemeen ziek zijn, bij jonge of oude dieren is het veiliger de keelontsteking met antibiotica en ontstekingsremmers te behandelen.

 

Preventie

Het is mogelijk om door vaccinatie de hond te beschermen tegen de beide verwekkers van kennelhoest. De ‘cocktailprik’ geeft een zekere weerstand tegen de bij kennelhoest betrokken virussen. Een aparte inenting tegen de bacterie (Bordetella) is van belang voor een goede bescherming. De vaccinatie wordt voornamelijk geadviseerd wanneer uw hond in een pension moet of in andere situaties terecht komt waarin het infectierisico duidelijk groter is (zoals op de puppycursus). Er bestaat een neusdruppel-enting en een gewone inenting tegen kennelhoest.